De O'Shea Kinderen.
Ik moet een stukje tekst aanleveren voor op de site. Dit fragment mag max 300 woorden bevatten. Ik had 5 verschillende fragmenten gemaakt en naar 5 dames gestuurd.
Deze kozen allemaal een ander fragment
Uiteindelijk heb ik er zelf 2 uitgezocht, maar ik kan niet kiezen.
Aan jullie de taak, welk van de 2 mag op de site.
De meeste stemmen gelden en dat fragment komt op de site van Boekscout.
Graag julie mening
Fragment 1:
‘U bent inderdaad een beest,’ zei ze met trillende stem, ‘een wild, angstaanjagend beest. Ik had toch gelijk.’
Allan hoorde de verachtelijke woorden en hij werd woedend. Die vrouw wees hem terecht in het bijzijn van zijn mannen.
Heel even staarde hij haar aan en toen draaide hij zich om en gebaarde naar Scoop. ‘Aan de mast, Scoop. Naast elkaar!’
Scoop knikte en meteen werden de mannen gegrepen. Niemand schreeuwde, niemand verzette zich en Rilana keek verbijsterd toe.
De gevangenen leken zich neer te leggen bij het vonnis en ze slikte.
‘Kapitein, dit is niets voor de lady.’ Barbas keek eerst naar Allan en toen naar Rilana. ‘Stuur haar weg, kapitein.’
‘Nee!’ Allans stem was kortaf en Barbas keek hem verbaasd aan. ‘De lady heeft mijn bevel niet opgevolgd en verdient straf. Omdat ze Tom heeft gered zal ik tolerant zijn, maar ze blijft kijken.’
Verdomme! Allan was behoorlijk geïrriteerd. Eerst werd hij een wild, angstaanjagend beest genoemd en nu sprak Barbas hem tegen.
Barbas, de man die het altijd met hem eens was. Nog even en de hele bemanning at uit haar hand. Zonder iets te zeggen, greep hij Rilana’s arm en trok haar tegen zich aan.
‘Als je je ogen sluit, lady,’ zei hij zacht, ‘straf ik Tom. Zijn orders waren in de kombuis te blijven, maar ook hij heeft me niet gehoorzaamd, net zoals jij. Je kunt hem van zijn straf redden, maar dan blijf je aan dek totdat de laatste man hangt. Heb je me goed begrepen?’
Ze knikte alleen maar en voelde zich doodellendig. Nog nooit had ze een executie gezien en die gedachte maakte haar misselijk.
‘Ik haat je,’ fluisterde ze en Allan glimlachte smalend.
‘Kijk, Beth. Kijk hoe de wet van de zee korte metten maakt met piraten.’
Fragment 2:
Zijn blik speurde naar een kleine opening tussen de struiken en uiteindelijk zag hij een geschikte plek. Hij minderde vaart en Evelyn opende haar ogen.
‘Is er iets?’ vroeg ze slaperig.
‘Ik geloof dat ik iets tussen die struiken zag,’ antwoordde hij kalm en wees met een hand. ‘Volgens mij was het een kind. Een gewond kind!’
‘Stop onmiddellijk, Philip,’ riep Evelyn, ‘we moeten hulp bieden.’
Hij stopte en Evelyn stapte meteen uit. Ze liep naar de plaats die Philip had aangewezen en hij volgde haar.
‘Voorzichtig, Evelyn’ zei Philip, ‘één misstap en je valt naar beneden. Het is een afgrond.’
Ze boog een beetje naar voren en tuurde omlaag.
‘Ik zie niemand,’ zei ze en draaide zich weer om. ‘Je hebt je vergist.’
Hij zei niets en dacht aan Elizabeth. Het was nu of nooit.
‘Sorry, Evelyn,’ mompelde hij en gaf haar een duw. Evelyn keek hem met grote ogen aan, verloor haar evenwicht en verdween onder luid gegil in de afgrond.
Philip begon te trillen en meteen kwam de inhoud van zijn maag omhoog. Hij had het gedaan. Hij had zijn vrouw vermoord!
Toen hij iets kalmer werd, liep hij terug naar de buggy en greep haar twee reistassen. Hij gooide ze op dezelfde plek omlaag, haalde een paar keer diep adem en zette zijn reis voort.
Ongemerkt was het gaan sneeuwen. Binnen een uur zou haar lijk bedekt zijn en E.J. Donovan was zojuist onsterfelijk geworden.
Evelyn hoorde heel vaag het geluid van een paard dat wegliep en probeerde te bewegen. Haar hele lichaam deed pijn en ze voelde warm bloed over haar gezicht stromen.
Ze wilde opstaan en om hulp roepen, maar ze had geen kracht meer en bleef liggen. Heel langzaam verdween het licht uit haar ogen en uiteindelijk werd alles zwart.
Ben heel benieuwd.
Chris
)
,...maar dit fragment, nummer 2, is heel spannend,.... 
