Het verhaal speelt zich af in het voorjaar van 1866, de Amerikaanse burgeroorlog (1861 - 1865) ligt nog vers in het geheugen van de inwoners van Cedar Grove, Texas. 22 jongemannen van dit stadje zijn ten strijde getrokken, geen enkele is teruggekeerd.
Clay(ton) Holland wilde niet ten strijde trekken, omdat hij in deze oorlog geen enkele reden kon vinden om iemand met een geweer te doden. Deze overtuiging heeft ervoor gezorgd dat Clay ook niet ongeschonden (geestelijk en lichamelijk) uit de strijd is gekomen. Vanwege deze houding wordt hij gehaat door zijn stadsgenoten. Ze vinden hem allemaal een lafaard.
Meg Warner vindt dat Clay voor deze lafheid moet gestraft worden. Omdat hij een beeldhouwer is, beveelt Meg dat hij een beeld ter nagedachtenis van de gesneuvelden moet maken. Clay gaat ermee akkoord, hij heeft zo zijn eigen redenen waarom hij aan dit plan wil meewerken.
Prachtig boek, Lorraine Heath ontvouwt het verhaal beetje bij beetje, en we zien hoe de haat van Meg omslaat naar liefde, terwijl ze de werkzaamheden aan het beeld op de voet volgt. Door de houding van Clay ziet Meg zich genoodzaakt om elke keer haar idee over hem bij te stellen.
De haat van de stadsgenoten tov Clay zorgt voor bijkomende verwikkelingen, wanneer Clay en Meg elkaar gevonden hebben, maar alles loopt gelukkig goed af.
De humor in het verhaal komt in grote mate van de tweelingbroertjes van 10, die niet op hun mondje zijn gevallen en zo hun eigen onbevangen kijk op de gebeurtenissen geven. Ik vond ze ook geloofwaardig en ze waren eigenlijk de enigen in het verhaal (later komt er nog twee personen bij) die loyaal waren aan Clay.
Een andere mooie bijrol vond ik Mama Warner (schoongrootmoeder van Meg), die met veel mededogen naar de mensen om zich heen kijkt.
De burgeroorlog speelt ook een belangrijke rol, vooral in de weerslag die deze had op de mensen.
Romantiek en hartstocht komen in mindere mate voor (Clay heeft geen ervaring, Meg is ingewijd door haar eerste man), maar ze passen goed in het verhaal en zijn ook mooi beschreven. Meer romantiek en hartstocht had dit verhaal ook niet nodig. (de ontmaagding van een man verloopt minder vlekkeloos dan die van een vrouw
).Zakdoeken zijn geen overbodige luxe.
9,5/10
Marleen, 26.06.2012
