Forum ChasingDreams

Nee, ik houd het netjes hoor

Soms ben ik een boek aan 't lezen en is de heldin geen maagd meer voordat ze met de held in bed, hooi of where ever terecht komt.
Soms ben ik dan aardig teleurgesteld. Soms ook helemaal niet. Dat laatste als de heldin al aardig wat heeft meegemaakt en het niet-maagdzijn niet in het verhaal past.
Ik ben teleurgesteld als het verhaal helemaal geen aanleiding geeft dat de heldin al ontmaagd is.

Enfin, volgens mij is mijn vraag dan duidelijk: Waar geven jullie de voorkeur aan? Of maakt het je niets uit?

Ik vind in de doorsnee boeken die we lezen - zijnde CL's - dat de heldin moet ontmaagd worden door de held van het verhaal.
En dan liefst van al nog niet in het begin van het verhaal !
Laat de karakters eerst maar eens goed botsen

Het maakt me niets uit

Het ligt inderdaad aan de achtergrond van de heldin.

Ik weet dat Annemiek telkens moet lachen als mijn heldin weer eens een maagd blikt te zijn,
maar dat is in een historische roman niet te vermijden.

Wellustig zijn ze allemaal, maar het woord "zedig" had toen iets meer inhoud dan tegenwoordig.

In een moderne roman moeten ze in elk geval van wanten weten..., toch?

Zo! Jij bent er lekker gauw klaar mee!



Je hebt helemaal gelijk, Chris! In een moderne roman mogen ze meer (...).
En als het helemaal van die doetjes zijn in een HR ("Oh, wat doet u nu?")? Dat hoeft voor mij nou ook weer niet!

Het zal mij niet tegenhouden om het boek te lezen als de vrouw geen maagd meer is, net zo min als het mij tegenhoudt als de man dle nog maagd is. Want dat komt nog minder vaak voor, een mannelijke maagd. Drie of vier heb ik er tot hiertoe zo gelezen, en die waren ook leuk.
Maar het moet allemaal in de context passen, niet de (on)maagdelijkheid maakt het verhaal, maar hoe alles beschreven wordt.

Maakt me eigenlijk niet zo veel uit
Maar in een historsche roman is het wel logisch als de heldin een maagd is [of het moet om een weduwe of zo gaan ]
Het hangt gewoon van de heldin af.

Maar in een moderne roman kunnen wat mij betreft maagden echt niet. [in Bouquet denken ze daar beslist anders over]
Daar knap ik behoorlijk op af.

Het maakt mij ook niet echt uit, zolang er maar geschreven waarom de heldin geen maagd meer is. Ik wil tenslotte wel weten hoe het zit

Ja ik ook

Het liefst lees ik dat de heldin maagd is en de held een echte rake is met behoorlijk veel ervaring
maar het is niet zo dat ik het boek niet wil lezen omdat de heldin geen maagd meer is.
lijk me ook leuk om te lezen dat de held nog maagd is maar ik ben deze nog niet tegen gekomen.


ik las laatst een boek waarin de held aangaf dat hij veel ervaring had op het gebied van seks.
hij benoemde ook even wat hij allemaal had gedaan in zijn leven. en daar stond bij dat hij ook een aantal keren het bed had gedeeld met mannen puur voor het plezier..... hmmm vond dat toch niet heel romantisch eerlijk gezegd, maar toch verder gelezen uiteindelijk was het een leuk boek.

Een goede vraag...

In mijn historische romans geef ik de voorkeur eraan dat de vrouwelijke hoofdpersonage nog maagd is. Het geeft gewoon veel meer leuke scenes met rode wangen, uitbarstingen , ... op de nog ongekende gevoelens.

Voor uitzonderlijke verandering heb ik eens een hedendaagse serie gelezen. Thema 'sjeiks'. Daar wrong ik wat met de issue 'maagd'. Ondanks dat het hedendaags is, hoort het in hun cultuur dat een vrouw nog maagd is als ze zich aan een man geeft. Als dat niet is hoort ze zich te schamen.
In onze westerse cultuur is het dan weer helemaal omgekeerd. Als je 28 bent en als vrouw nog nooit seks hebt gehad ... tja, dan bekijken ze je wel een beetje ongelovig/ raar. Verder mag je natuurlijk ook geen hele resumé minnaars op je agenda hebben gehad. (Dat is nog een ander thema )

In de serie kwamen sjeiks in contact met westerse vrouwen en dan voel je toch hier en daar wat spanning hangen rond dat thema. Het voelt als een botsing op 'wat hoort te zijn'.
Maar in hedendaagse romans geef ik er dan weer de voorkeur aan dat de vrouwen geen maagd meer zijn. De leuke spanningen die dat geeft in historische romans, zijn er gewoon niet. Het gaat er té ongelovig aan toe of zo ...

Aan de ene kant zou ik kunnen zeggen dat het mij vrij weinig uitmaakt, maar ik ben het wel meer gewend dat de dames nog maagd zijn. Zoals je zelf zegt Hanny, soms past het ook gewoon niet binnen het verhaal.
Wat ik dan wel weer 'wil', de man moet wel van wanten weten.

Op zich lijkt het er wel wat bij te horen, dat de dame nog maagd is. Voornamelijk in Cl's, maar volgens mij toch ook wel minimaal 80% van de historische romans die ik ken. Toch vind ik het geen must.
Ligt helemaal aan het soort verhaal. Al heeft het iets romantisch als haar eerste lover de held is waar we over lezen.

Ik vind het geen must, maar je raakt er wel aan gewend.

Dat is ook wel 1 van de redenen dat ik regelmatig wissel van genre. Het naïeve is wel leuk in HR's, maar soms wil je ook wel eens wat anders lezen. Misschien dat ik daarom wissel van hr naar paranormal?
Misschien dus ook wel logisch dat ik nu New Moon lees, maar als volgende op de stapel 50 tinten heb liggen. Hahaha.

Kijk dat heb ik ook.

In HR komt het vaker voor dat de heldin een maagd is maar voor mij maakt het niet echt uit. In hedendaagse romans mag ze ook best maagd zijn als ze dan ook maar een reden waarom ze er voor gekozen heeft om te wachten op de ware. Verder moeten het vooral geen doetjes zijn.

Het moet aan het verhaal liggen.
Ik heb er geen problemen er mee als de heldin of held (zoals Sin MacAllister in Begeerde duivel CL 752) een maagd is of ervaren. Het moet gewoon goed uitgewerkt zijn zeker als de heldinnen al ontmaagd zijn voordat ze de held ontmoet. Maar ik vind ook dat het eerder specialer is als ze pas ontmaagd wordt door de man met wie ze "lang en gelukkig" zal trouwen. Misschien ben ik gewoon ouderwets voor mijn jonge leeftijd.

Scarlett1987, een Bookjunkie.